Celem monografii jest ukazanie działań jakie Wojsko Polskie realizowało w latach 1921-1939 na rzecz bezpieczeństwa w regionie trzech południowo-wschodnich województw II Rzeczypospolitej - lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego. W pracy dokonano charakterystyki poszczególnych województw w różnych kontekstach (struktura narodowościowa, wyznaniowa, społeczna oraz znaczenie gospodarcze i militarne regionu), a następnie - w ujęciu problemowo-chronologicznym - zilustrowano kierunki realizowanych przez wojsko działań w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego. Analizie poddano wpływ armii na politykę wewnętrzną ze szczególnym uwzględnieniem kwestii narodowościowych. Wskazano także liczne przykłady zadań Wojska Polskiego wykonywanych w oparciu o ówcześnie obowiązujące przepisy. Ponadto przybliżono całość aktywności armii wpisującej się w realizację hasła "Naród pod bronią". Ukazano również kierunki i zakres współpracy z mieszkańcami regionu. Działania Wojska Polskiego rzutujące na bezpieczeństwo województw południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej ewoluowały w miarę upływu lat. Wprawdzie część zadań wykonywano w oparciu o przepisy obowiązujące w ciągu całego okresu międzywojennego, to jednak zmiany sytuacji geopolitycznej czy też wewnętrznej Polski nie pozostawały bez wpływu na ich intensywność i ukierunkowanie. Nowe uwarunkowania wymagały niemal zawsze adekwatnej reakcji. Specyfiką regionu było to, że całość działań realizowano na terenie niezwykle zróżnicowanym narodowościowo, przy częściowym braki akceptacji dla istnienia Rzeczypospolitej przez pewien odsetek obywateli narodowości ukraińskiej. Pozostający w tle życia codziennego konflikt polsko-ukraiński wpływał w sposób bezpośredni na stan bezpieczeństwa, siłą rzeczy determinując także dodatkowe kierunki działania armii.